మేళాలో…! part-1

 మిత్రులారా… నా పేరు మురళీ…. మురళీకృష్ణ! ఆ పేరు ప్రభావమో ఏమోగానీ చిన్నప్పటినుండీ నాకు ఆ కన్నయ్య లక్షణాలు బాగానే వంటబట్టాయి…. కాకపోతే నేను చిన్నప్పుడు ఆయనలాగ గుమ్మపాల కోసమో, వెన్నముద్దల కోసమో పొరుగిళ్ళకి వెళ్ళకుండా మురిపాల కోసం, వేడిముద్దుల కోసం వెళ్ళేవాడిని. పదేళ్ళ వయసులో నాకు మా పక్కింటి ఆంటీ ఒడిలో కూర్చుని శృంగారంలో ఓనమాలు దిద్దాను.

అంతకుముందు నుండే నేను నా మాటలతో, చేతలతో ఆమ్మాయిలను ఆకర్షించేవాడ్ని… నేను పదో తరగతి చదివేటప్పుడు… నా గురువుకు(అదే, మా పక్కింటి ఆంటీ) తెలీకుండా తన కూతురి (కన్నె)కుండకి బొక్కెట్టాను.. ఆ తర్వాత తెలిసినా ఆంటీ బయటపడలేదు. అయితే, ఆ కుండనుండి కారిన ఆ మజ్జిక రుచి చూసాక అప్పట్నుంచీ కుండలకి బొక్కలెట్టడం నాకు బాగా అలవాటైంది…

అలా ఇప్పటికి చాలా కుండల(కన్నె మరియు ముదురు) రుచులను ఆస్వాదించాను. ఎంతో నేర్పుగా ఆడవాళ్ళ సంపదలను కొల్లగొట్టేవాడిని… అలాగే వారు కూడా ఎంతో ప్రియత్వంతో నా మురళిని వూదేవారు… అలా నా శతాధిక కామకేళీలన్నింటినీ కలగలిపి రాస్తే ఒక రసగ్రంధమవుతుంది.
ఇకపోతే నేను వృత్తరీత్యా గ్రాఫిక్స్ ప్రోగ్రామింగ్ డిజైనర్ ని. ప్రస్తుతం హైద్రాబాద్ లో ఓ ఎడ్వర్టైజింగ్ ఏజెన్సీలో ఛీఫ్ ప్రోగ్రామ్ డిజైనర్ గా వర్క్ చేస్తున్నా…
ఇప్పుడు మీ కోసం నా గ్రంధంలోని ఒక పుటాని మీ ముందుంచుతున్నాను.
★★★

నా గ్రాడ్యుయేషన్ పూర్తయ్యాకా ఇండియన్ ఇనస్టిట్యూట్ ఆఫ్ డిజిటల్ ఆర్ట్ అండ్ యానిమేషన్(కలకత్తా)లో సీటు దొరకడంతో నేను కలకత్తాకి పయనమయ్యాను. రెండేళ్ళ మా కోర్సు పూర్తయ్యాక మాకు గ్రామాలలో జరిగే జాతర్లను, పండుగలను థీమ్ గా చేస్కుని ప్రాజెక్ట్ వర్క్ చెయ్యమని చెప్పారు. అప్పుడే నా బెస్ట్ ఫ్రెండ్ ‘మణిఛందన్’ తన ఊరిలో విజయదశమినాడు జరిగే ‘మేళా'(జాతర/Village fair) గురించి చెప్పి ‘దాన్ని సీక్రెట్ గా కవర్ చేద్దాం రా!’ అని చెప్పాడు. దాంతో మిగతావాళ్ళకి ఏవేవో కహానీలు చెప్పి మేమిద్దరం ఆ వూరికి చెక్కేసాం. జాతర కోసం కన్నా ఊర్లోని నాటు అందాలని ఓ చూపు చూడాలన్న ఆశతో వున్నాను నేను.

ప్రతీ సంవత్సరం దశమినాడు కాళికా దేవి విగ్రహాన్ని జమునా నది ఒడ్డుకు తీసుకొచ్చి నిమజ్జనం చేస్తారని, అది జరిగిన రోజునుండీ ఓ వారం పాటు మేళా జరుగుతుందని, దాన్ని చూడటానికి వేరే వూర్లనుండి కూడా జనాలు తరలివస్తారని, ఫారినర్స్ కూడా వస్తారని చెప్పాడు.

ఇలాంటి కథలు బొమ్మలు + కదా అదే కామిక్స్ రూపం లో కావాలి అంటే @teluguhotcomics  అనే టెలిగ్రామ్ ఐడి కి మెసేజ్ చెయ్యండి 

మేము మొదటిరోజు మేళాలోకి అడుగుపెట్టాం. అక్కడ కనీసం ఓ వంద స్టాల్స్ వుండుంటాయి. కళ్ళు జిగేళ్ మనేలా వాటన్నీటిని భలేగా ఎరేంజ్ చేసారు. అక్కడ ఓ స్టాల్ ముందు మట్టికుండల్లో ఉంచిన రసగుల్లాలు చూస్తుంటే నోటిలో లాలాజలం ఊరడం మొదలైంది. అలాగే, అప్పటికప్పుడు చేసి ఇస్తున్న వేడివేడి జిలేబీలు తీయగా కరకరలాడుతూ జిహ్వని పరీక్షిస్తున్నాయి. నేనైతే ఆగలేక వాటిని నోట్లో కుక్కుకుని నా నాలుకని కాల్చుకున్నాను కూడా…! ఇంకా గలగల గాజుల మోతలు మోగిస్తున్న మట్టిగాజుల దుకాణాలైతే ఆ వూరి కన్నెపిల్లలతో కిటకిటలాడుతున్నాయి.

ఈ రోజు కోసం వారు సంవత్సరమంతా మట్టి పిడతల్లో దాచుకున్న పైసల్ని ఇక్కడికి తీసుకొచ్చి కుమ్మరిస్తున్నారు.
ఇంకా తోలుబొమ్మలాటలు, గారడీలు, ఎద్దులపోటీలు (జల్లికట్టులాగ అన్నమాట), జెయింట్ వీళ్ళూ…. ఇలా అందరినీ అలరించడానికి చాలా అందంగా ముస్తాబయ్యింది ఆ ప్రదేశం. పక్కన పరవళ్ళు తొక్కుతున్న జమునా నదిలో ఉత్సాహంగా సాగే పడవలపోటీ ప్రధాన అకర్షణగా నిలుస్తుంది. చీకటి పడ్డాక అక్కడ మొదలయ్యే స్టేజి నాటకాలు చూడ్డానికి చుట్టు పక్కలున్న నాలుగూర్ల నుండీ జనాలు కదిలొస్తారని నా ఫ్రెండ్ నాకు చెప్పాడు.

ఆ నాటకాల్లో ముఖ్యంగా చారిత్రక ప్రధానమైనవే ఎక్కువగా ఉంటాయని కూడా తను చెప్పాడు. నాటకం మొదలయ్యేముందు ఆడపిల్లల నాట్యప్రదర్శన ఉంటుందనీ, ఇక నాటకాలు అర్ధరాత్రికి మొదలయినవి తెల్లవారేవరకూ జరుగుతూనే ఉంటాయని చెప్పాడు.

కాళికాదేవి నిమజ్జనం రోజున మా వర్క్ మొదలెట్టాం… నిమజ్జనం చాలా బాగా జరిగింది… నిమజ్జనం జరిగేటప్పుడు ఆ వూరి కుర్రాళ్ళంతా నదిలోకి దూకి, “జై దుర్గా మా…!” అంటూ అరవసాగారు.
ఆ నది పక్కనే ముంతల్లో ‘భాంగ్'(అదో మత్తు పానీయం, మన హైదరాబాదులో ముద్దుగా ‘బంగు’ అని పిలుచుకుంటాం) తాగి చిందులేసే జనాలూ కనిపించారు
ఇక ఆ ఊరి దుకాణాల దగ్గరైతే ఇసకేస్తే రాలనంత జనం ఉన్నారు.

నేను దాన్ని సొమ్ము చేసుకుందామని అటు ఇటు తిరుగుతూ అక్కడున్న అమ్మాయిల పాలపొంగులను గబుక్కున పిసికేసి వారు గమనించేలోగా అక్కడినుంచి జారుకునేవాడిని. ఐతే, కొంతమంది అమ్మాయిల్లో అయితే అసలు ఎటువంటి స్పందనా ఉండేది కాదు. బహుశా, వాళ్ళు కూడా ఆ స్పర్శ కోసం తహతహలాడుతున్నారేమో!
ఇక మొదటి నాల్రోజులూ మా ప్రాజెక్ట్ కి సంబంధించి వర్క్ లో పడి కన్నె అందాలను మా కెమేరా కళ్ళలో నిక్షిప్తం చేసుకోవడం తప్ప పెద్దగా ఏమీ చెయ్యలేకపోయాం…

కానీ, అయిదో రోజున మాత్రం నేను నా వర్క్ నుండి బ్రేక్ తీసుకున్నాను. ఆ గ్రామస్తులకు మళ్ళే నేను కూడా నీలం గల్ల లుంగీ కట్టుకుని పసుప్పచ్చ చొక్కా ఇంకా ఎర్రని కండువా ధరించి తలకి తెల్లని తలపాగా చుట్టుకొని ఆ మేళాలో అడుగుపెట్టాను. ఎందుకంటే, ఆ వూరి అమాయకపు ఆడపిల్లలు బయటవారిని దరి చేరనివ్వరని మా దోస్తు చెప్పాడు. అందుకే, మొత్తంగా నా ఆహార్యాన్ని మార్చేశాను… అక్కడి భాషలోని యాసని కూడా పట్టేశాను (రెండేళ్ళలో బెంగాలీ బాగానే అబ్బింది నాకు). ముందుగా ఆ గాజుల దుకాణానికి వెళ్ళి చూసాను. ఇంతకుముందు రోజులకంటే ఈరోజు తక్కువమంది అమ్మాయిలు మూగారక్కడ.

అయినా, కలకలలాడుతున్న వారి సోయగాలను కన్నులపండువుగా వీక్షిస్తూ వీనులవిందుగా ఆ గాజుల గలగలలను, ఆ పడతుల కిలకిలలను ఆలకించసాగాను. నెమ్మదిగా ఆ గుంపులోకి దూరాను. అప్పుడే ఓ దేవకాంత సౌందర్యం నా కళ్ళను కట్టిపడేసింది… అప్పటివరకూ ఆ వూర్లో ఇంత అందాన్ని చూసిందే లేదు. ఎరుపు-నలుపు గడుల శారీ కట్టుకుని సిగలో విరిసిన మందారాన్ని తురుముకొని ఉన్న ఆమె పాల మేనును చూడగానే శృంగార దేవత ఇలా నాకోసం దివినుండి దిగివచ్చిందా అనిపించింది. ఆమె అందాన్ని వర్ణించడానికి నాకొచ్చిన భాష ఏమీ సరిపోదనిపించింది.

ఇలాంటి కథలు బొమ్మలు + కదా అదే కామిక్స్ రూపం లో కావాలి అంటే @teluguhotcomics  అనే టెలిగ్రామ్ ఐడి కి మెసేజ్ చెయ్యండి 

నెమ్మదిగా వెళ్ళి ఆమె పక్కన నిల్చున్నాను. తను గాజులని ఎంచుకొని ఒక్కొక్కటిగా ట్రై చేస్తోంది. తనకి అటు పక్కన ఉన్న వ్యక్తి ఆమెకు నప్పే గాజుల్ని ఒక్కటి కూడా చూపించడంలేదు. ఆమె అతను చూపిన గాజులకి తల అడ్డంగా ఊపుతోంది. దొరికిందిరా ఛాన్స్ అనుకుని నేను ఓ ఎరుపూ పసుపూ కలగలిపిన గాజుల సెట్ ని ఆమెకు చూపించాను. “ఈ గాజులు మీకు సరిగ్గా నప్పుతాయి…!” అన్నాను. తను నా వైపు చూసి చిన్నగా నవ్వి నా చేతుల్లో వున్న సెట్ ని తీసుకుంటూ, “నిజంగానా…?” అని అడిగింది.

నేనామె కళ్ళలోని మెరుపుకి ముఖవర్చస్సుకి ముగ్ధుడనై అలా చూస్తూ వుండిపోయాను. ఆమె తన చేతుల్లో ఉన్న గాజులని నా ముఖమ్ముందు ఉంచి గలగలలాడించిండి. నేను వెంటనే తేరుకుని, “హా… నిజంగా… మీకివి చాలా బాగుంటాయ్. ఓసారి ప్రయత్నించండి,” అన్నాను.

(నేను రాసే సంభాషణంతా నిజానికి బెంగాలీలోనే జరిగింది, కానీ మన సౌకర్యార్ధం అదంతా తెలుగులో అందిస్తున్నాను..)

తను వాటిని తొడుక్కుని చూసి ‘బాగున్నాయ్’ అన్నట్టుగా తన తల పంకించింది. తన పక్కనున్న అతను, “భయ్యా… నువ్వెవరో గానీ, సరిగ్గా సమయానికొచ్చావ్..! గంటనుండీ చూపిస్తున్నాను… ఏదీ తనకి నచ్చలేదు… నువ్వొచ్చి రక్షించావనుకో….! ఇంతకూ, ఏవూరు నీది… ఏంటి నీ పేరు…?” అని అడిగాడు.
నేను దూరంగా వున్న ఓ ఊరిని చూపిస్తూ, “అదే… మా వూరు… నేను సంత చూద్దామని ఈ రోజే వచ్చాను… నా పేరు మొరళీ!” అన్నాను.

“నా పేరు అజీత్… నేను మా మామగారి ఇంటికి వచ్చాను… ఈమె నా భార్య, పాయల్… తను మేళాని చూద్దామని తెగ పోరు పెట్టడంతో ఇలా వచ్చాము…!” అంటూ తన నుదురుమీద చెమటని తుడుచుకుంటూ చెప్పాడు. నేనామె వంక చూస్తూ, “మీ పేరు చాలా బాగుంది, పాయల్ గారూ…!” అన్నాను… పొగిడితే పడని ఆడదంటూ ఉండదు. నేనలా అనగానే ఆమె కాస్త సిగ్గుపడింది. ఆమె బుగ్గలు ఎరుపెక్కాయి.

అజీత్, “మాతో కలసి మేళాని చూద్దరు, రండి!” అని అడగ్గానే, అంతకంటేనా… అనుకుంటూ తలూపి వారితో కలసి నడిచాను.

అలా ఓ రెండు గంటలు ఒక్కో దుకాణాన్నీ మేము సందర్శించాము… పాయల్ కొన్ని గృహావసరాలకు సంబంధించిన వస్తువులను అలాగే కొన్ని లక్క బొమ్మలను కొనుక్కుంది… నేను కొన్ని జీలేబీలను కొని వాళ్ళకీ అందించాను.
వారు సంతోషంగా వాటిని స్వీకరించారు. ఆ కాస్త సమయంలోనే నేను వాళ్ళకు బాగా దగ్గరయ్యాను. ఆ జిలేబీల దుకాణం దగ్గర జనం ఎక్కువగా వుండటంతో అజీత్ పాయల్ ని నా పక్కకు నెట్టి అటువైపు తను నిల్చున్నాడు… ఆ తోయడంతో ఆమె ఎడమ స్తనం మెత్తగా నా మోచేతికి తాకింది. ‘ఆహా…!’ అంటూ సంతోషంతో చిన్నగా శబ్దం నా నోటినుండి బయటకి వచ్చింది. ఆమె చప్పున నా వంక చూసింది.

నేను వెంటనే నా చేతిలో ఉన్న జిలేబీని చూపిస్తూ, “ఆహా… బాగున్నాయి, కదండీ!” అంటూ నోటిలో పెట్టుకుని ఆమెను చూస్తూ పాకాన్ని జుర్రుకున్నాను. ఆమె తల దించుకుని చిన్నగా నవ్వింది… ఈసారి కావాలనే నా మోచేతిని ఆమె స్తనానికి తగిలించాను. కానీ, ఆమె నుండి ఏ రియాక్షనూ కనబడలేదు.

తర్వాత ముగ్గురం తోలుబొమ్మలాటని చూడటానికి వెళ్ళాం. పాయల్ మా యిద్దరి మధ్యా కూర్చుంది. తన శరీరం నాకు కొంచెం కొంచెంగా తగులుతుంటే నాలో వేడి ఆవిర్లు మొదలయ్యాయి. తనను అమాంతం పట్టుకుని నా కౌగిట్లో బంధించేయాలనిపించింది. తర్వాత పాయల్ అజీత్ తో నాటకం చూద్దామని చెప్పింది.

అజీత్ రాత్రికి చలి పెరుగుతుందని చెప్పినా తను వినకపోవడంతో నేను అక్కడున్న స్టాల్ నుంచి మూడు పెద్ద పెద్ద షాల్స్ కొనేసి పట్టుకెళ్ళి వాళ్ళిద్దరికీ ఇచ్చాను. వాళ్ళు మొదట వద్దన్నా నేను బలవంతం చేయడంతో చివరికి మొహమాటపడుతూనే వాటిని తీసుకున్నారు. అజీత్ తన మాటలతో కృతజ్ఞతలు చెప్తే పాయల్ తన కళ్ళతోనే తెలిపింది… దీపాల వెలుగులో తన నయనాలు నక్షత్రాలవలే మెరిసిపోసాగాయి.

ఆ తర్వాత మేము అక్కడే ఓ స్టాల్ లో దాల్ చావల్ (పప్పు-అన్నం) తినేసి నాటకం వద్దకు పోయాం. అక్కడ కూర్చీలు లేవు, అందరూ నెలమీదే కూర్చుని నాటకానికి ముందు జరిగే నృత్యాన్ని తిలకించసాగారు. ముందుకి జాగా దొరక్కపోవడంతో మేం బాగా వెనకకు పోయి షాల్స్ ని కింద పరుచుకొని కూర్చున్నాం… (అప్పటికింకా చలి మొదలవ్వలేదు)

కాసేపు ఆ నృత్యాలు చూసి నేను అలా నదీ తీరానికి పోయి నాటకం మొదలయ్యాక వస్తానని వాళ్ళతో చెప్పాను… పాయల్ కూడా లేచి, “ఆ… మేమూ వస్తాము…” అంటూ అజీత్ వైపు చూసింది. కానీ, అజీత్, “నా వల్ల కాదు… నాకు కాళ్ళు లాగుతున్నాయి… కావాలంటే, మీరెళ్ళండి, నాకేం అభ్యంతరం లేదు. ఈ సామాన్లను చూసుకుంటూ నేను ఇక్కడే వుంటాను…” అన్నాడు.

‘సరే..!’ అని మేము వెళుతుండగా, “పాయల్… బోట్ ఎక్కకు…!” అంటూ చిన్నగా కేక వేసాడు.
తను ‘అలాగేఁ’ అన్నాట్టుగా తలూపి నాతో కలసి నడవసాగింది.
కాస్త దూరం వెల్లాక వెనక్కి తిరిగి చూసాను… అజీత్ షాల్ పూర్తిగా కప్పుకుని స్టేజీ వైపు కన్నార్పకుండా చూస్తున్నాడు.

“బోట్ ఎక్కకు… అన్నారేంటీ?” అనడిగాను తనని.
“తనకు బోట్ షికారంటే భయం… అందుకే నన్ను కూడా బోట్ ఎక్కవద్దని అంటుంటారు… కానీ, నాకు బోట్ ఎక్కడమంటే చాలా సరదా…!” అని తను చెప్పింది.

నదీ తీరానికి చేరుకోగానే చల్లని గాలి మమ్మల్ని పలకరించింది. నది ఒడ్డున వున్న ఒక దుంగ మీద ఇద్దరం కూర్చున్నాం. ఆ చల్లని గాలికి తన పెదాలు వణుకుతున్నాయి. ఆమె చెంపలు కెంపులయ్యాయి. నేను చొరవగా ఆమె దగ్గరకు జరిగి ఆమెకు తగులుకుని కూర్చున్నాను. ఆమె కూడా నా దగ్గరకు జరిగింది. ఆమె మెత్తని దేహం నన్ను తాకుతుంటే నా వొంట్లో ప్రతీ అణువూ చివచివలాడింది…

నేను తన చదువు గురించీ, కుటుంబం గురించీ కొన్ని ప్రశ్నలు వేసాను. తనకు ఒక తమ్ముడు, ఒక చెల్లి వున్నారనీ, తను ఆరో తరగతి వరకూ చదివిందనీ, ఇంకా చదువుదాం అనుకునేలోగా తన తల్లిదండ్రులు తనకు పెళ్ళిచేసేశారని చెప్పింది. తన పెళ్ళి తన పదహారో యేటనే అయ్యిందనీ, తన పెళ్ళయి సంవత్సరమే అయ్యిందనీ చెప్పింది.

నేను కూడా నా గురించిన వివరాలన్నీ ఆమెకు చెప్పాను… నేను కాలేజీ స్టూడెంట్ అని తెలుసుకొని తను చాలా సంతోషించింది. మధ్యమధ్యలో నేనూ తన అందచందాలను పొగిడేవాడిని… తను సిగ్గుపడుతూ ముడుచుకుపోయేది. అలా మాట్లాడుతూ మెల్లగా నా చిన్న వేలితో తన చిటికిన వేలుని కావాలని తాకించాను… తను తన చేతిని పక్కకు జరుపుతుందనుకున్నాను… కానీ, తను నా చేతి వేళ్ళలోకి తన వేళ్ళను పోనిచ్చి గట్టిగా పట్టుకుంది. ఇది తన నుండి గ్రీన్ సిగ్నల్ గా భావించాలో… లేక చలికి తట్టుకోలేక ఇలా పట్టుకుందనుకోవాలో…

నాకర్ధం కాలేదు. తొందరపడితే మొదటికే మోసం వస్తుందనిపించింది. ముందు తన భర్తతో తన ఎటాచ్మెంట్ ఎలా వుందో కునుక్కుంటే అటునుంచి నరుక్కు రావచ్చుననిపించి మెల్లగా తన భర్త గురించి అడిగాను. అలా అడగ్గానే తన ముఖం ఒక్కసారిగా వాడిపోయింది. తన భర్తకి తెలివి శూన్యమనీ, ప్రతీ పనికీ బద్దకమనీ చెప్పింది. తన తల్లిదండ్రులకు డబ్బులు అశచూపి తనని ఈ నైరాశ్యంలోకి నెట్టారని వాపోయింది…

తన భర్త తెలివి గురించి తను చెప్పింది నిజమేనని నాకూ అనిపించింది. లేకపోతే, ఏ మొగుడైనా తన పెళ్ళాన్ని ఇలా పరాయివాడితో పంపిస్తాడా…! మొత్తానికీ, ఆమె తన మొగుడి మీద చాలా అసంతృప్తితో ఉన్న విషయాన్ని సావకాశంగా తీసుకుని నా ప్రయత్నాన్ని మొదలుపెట్టాను… ఈ రెండు గంటల్లోనే తను నాకు బాగా దగ్గిరైంది… నన్ను నమ్మింది… కనుక, ఇక తనలో కోరికని రగిలించడానికి అట్టే సమయం పట్టదు.

చందమామ మబ్బుల్లో దాగిపోవడంతో నెమ్మదిగా చుట్టూ చీకట్లు అలుముకున్నాయి. దూరంగా మేళాలో వెలుగులు తప్ప ఇంకేమీ కనిపించడంలేదు. నేను నా రెండోచేతిని కూడా ఆమె చేతిమీద వేశాను. తను నన్ను ఆశ్చర్యపరుస్తూ నా కుడిచేతిని మొత్తాన్ని కౌగిలించుకొని నా భుజమ్మీద తలవాల్చి పడుకుంది. తన ఎడమ స్థనం నన్ను మెత్తగా తాకింది. నాలో ఉద్రేకం ఉప్పొంగింది…

నెమ్మదిగా నా తలను పక్కకు వాల్చి తన నుదుటిమీద నా పెదాలను తాకించాను… తర్వాత తనే మెల్లగా తలెత్తి నా పెదాలకి తన ముక్కును ఆ తర్వాత తన పె..దా..ల..ను తాకించింది. తన వెచ్చన వూపిరి నన్ను తాకుతుంటే నేను ఇంక రెచ్చిపోయి తన ఎర్రని పెదాలని అందుకొని వాటిని ఆబగా చప్పరించసాగాను… తన బుగ్గలు సన్నగా అదురుతున్నవి… నాలో, తనలో కూడా కోరిక చెలరేగుతున్నది… నేను ధైర్యంగా నా చేతిని తన కుడి స్తనమ్మీద వేసి చిన్నగా నొక్కాను… తను, “మ్మ్… హా…!” అంటూ మూలిగి నా భుజాన్ని గట్టిగా పట్టుకుంది. నేను మరింత కసిగా తన స్తనాన్ని నలిపేయసాగాను. అదే సమయంలో మా ఇరువురి నాలుకలూ పెనవేసుకుపోయాయి…

అప్పుడే, దూరంగా చప్పట్ల మోత వినిపించడంతో ఈ లోకానికి వచ్చి చుట్టూ చూసాను. నాటకం మొదలైందని పాయల్ నాతో చెప్పి, అక్కడికి వెళ్ళకపోతే మళ్ళా వాళ్ళాయన ఇక్కడికి వస్తాడేమోనని తను సందేహం వ్యక్తంచేయడంతో ఇద్దరం లేచి నాటకం వైపు కదిలాము… ఇద్దరి కళ్ళూ కోరికతో నిండిపోయి ఎర్రగా మారాయి. మధ్యలో తను నా చెయ్యి పట్టుకుని ఆపి నన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకుని నా చెవిలో, “నువ్వంటే నాకు ప్రేమ మొదలైంది… నాకు పెళ్ళి కాకపోయుంటే బాగున్ను… అని అనిపిస్తోంది!” అని మెల్లగా చెప్పింది.

ఇంకాసేపు అలాగే వుంటే ఎక్కడ తను ఏడుపు మొదలెడుతుందో అనిపించి, “వెళ్దామా…?” అంటూ గొణిగాను.
తను “మ్మ్…!” అంటూ తలూపి నా నుండి దూరం జరిగింది.
పది నిముషాలలో ఇద్దరం నాటకం దగ్గరకు వెళ్ళాం.

అజీత్ మమ్మల్ని చూసి కాస్త జరిగి కూర్చున్నాడు… పాయల్ ఎప్పటిలా మాయిద్దరి మధ్యనా కూర్చుంది. “శరత్ చంద్ర ఛటోపాధ్యాయగారి ‘దేవదాస్’ నాటకం వేస్తున్నారు…!” అని అజీత్ మాతో చెప్పాడు. మేము మా షాల్స్ తీసుకుని కప్పుకుని నాటకాన్ని చూడసాగాం. నాకు కాస్త బోరింగ్ గా అనిపించి పాయల్ వంక చూసాను. తను కళ్ళు కూడా నన్ను వీడటం లేదు. అజీత్ ఆమె పక్కన నిద్ర మత్తులో జోగుతూ కనిపించాడు.